Almanya’yı 28 yıl boyunca ikiye bölen utanç duvarı 9 kasım 1989 tarihinde yıkıldı.
İkinci Dünya Savaşı sonrasında Almanya ve başkent Berlin bölündü. ABD, Fransa, İngiltere bir tarafta, diğer tarafta da Sovyetler Birliği hakimiyet kurdu.
Batılı güçler, Sovyetler’e karşı tekrar Almanya’yı tekrar inşaya girişip karşı karakol kurmayı amaçladı. Sovyetler Birliği de kendi politikası doğrultusunda Almanya Demokratik Cumhuriyeti’ni (Doğu Almanya) oluşturdu.
Bir süre sonra, ekonomisi sosyalizme dayanan, siyasi yönetimi de otoriter olan Doğu Almanya’dan Batıya kaçışlar başladı. Bu kaçışları engellemek isteyen Doğu Almanya yönetimi harekete geçti ve 13 ağustos 1961 tarihinde Utanç Duvarı örülmeye başlandı.
Doğu tarafındaki sıkı kontrollere rağmen 5 bin kişi Batı Berlin’e kaçmayı başardı. 46 kilometre uzunluğundaki ve 3.6 metre yüksekliğindeki Berlin Duvarı’nı aşmak isterken 136 kişi yaşamını yitirdi. Utanç Duvarı’nın kurbanları arasında işçi olarak Almanya’ya göç eden Türk ailelerin çocukları da oldu.
Almanya Demokratik Cumhuriyeti 1989 yılında bir karar aldı. Önce tüm Doğu Almanya kökenli vatandaşların Batı blokuna geçmelerine izin verildi. Ardından da 9 kasım 1989’da duvarın yıkım kararını açıkladı. 1 saat içerisinde her iki taraftan gelen yüzbinlerce Alman, duvarın iki tarafında birikmeye başladı ve Almanya’nın birleşmesini kutladı.
Berlin Duvarı, soğuk savaşın sembolüydü. Yıkılması bir çok tarihi gelişmeyi tetikledi. Almanya birleşirken Doğu Avrupa’daki komünist rejimler çöktü.
Geçmişten ders alınsın, bir daha aynı şeyler tekrar yaşanmasın diye duvardan bazı kesimler ibretlik olarak yıkılmadı.
